10 Μαρ 2009
ΕΡΩΤΙΚΟ
Κι άν γεννήθηκες κάποια στιγμή
Μιάν άλλη που δέν θα υπάρχω
Μή φοβηθείς
Και θα με βρείς είτε σαν άστρο
όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Είτε σαν φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος
Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ'άστρα
Μαζεύοντ΄όλοι οι ποιητές
Καί οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη πηδάνε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μές στον ύπνο σου
Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Να σε ξυπνήσουν και να δείς απ το παράθυρό σου
Το πρόσωπο μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή νύχτα
Μάνος Χατζηδάκις
Μυθολογία και Μυθολογία Δεύτερη
Painting Ralph Manning
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Aνάσες απ'τα χείλη σου θα κλέψω
και θα τις κάνω φυλακτό
να χρωματίζω τις αυγές όταν ξυπνάω
και όταν φοβάμαι τον πιο μαύρο μου ουρανό .
ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ
τί ωραίο !
ευχαριστώ
Ο Ήλιος κι η Σελήνη μοιράζονται τη μέρα
«μοιράζομαι» κι εγώ μ’ εσάς την ίδια ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Ελπίζοντας ότι είστε όλοι πολύ καλά
κι ότι το ηθικό σας είναι πάντα ψηλά!
:)
Γειά σου "Αμάθεια'
Αντεύχομαι
και ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
ΚΑΛΟ (άλλο) ΜΗΝΑ!
Δημοσίευση σχολίου