13 Νοε 2008

Η ιδεολογία της ευαισθησίας


Καί ξαφνικά...πρέπει να ξυπνήσω την "εύαισθησία μου"...Και το σημαντικό εδώ είναι πως όλοι ταυτόχρονα θα πρέπει ξαφνικά να μιλάμε για το τί νιώθουμε με ένα μεγάλο βέβαια "Εγώ" μπροστά..."εγώ νιώθω αυτό", "εγώ νιώθω εκείνο"."Εγώ πιστεύω αυτό και εκείνο", "εγώ σε καταλαβαίνω", "εγώ, εγώ, εγώ"...και πίσω απο αυτά μια υποβόσκουσα πεποίθηση πως εγώ το χρέος μου απέναντι στον θεό το έκανα, είμαι καλός άνθρωπος και κυρίως "ευαίσθητος"(η αγαπημένη μου λέξη)...Να μιλάμε λοιπόν και να νιώθουμε...και εγώ θα πώ εδώ...και ?...παρακάτω...-Τελικά μ'αγαπάς?...-Εεεεεεε....(κοντινό στον πρωταγωνιστή και εκεί ο θεατής χασμουριέται μιας και ο παίκτης μιλάει κανα μισάωρο...)
Μία δεύτερη σκέψη είναι η μόδα του "know how", ή αλλιώς η νέα αστική τάση να αγαπάμε ότι Βερολινέζικο ή Λονδρέζικο κουλτουριάρικο σκαρφίζεται ένας εναλλακτικός καλλιτέχνης απο το grafitti έως την νέα θεατρική άποψη του τάδε ανήσυχου σκηνοθέτη ..Ταυτοχρόνως εμπλέκεται το "νιώθω"
Έχω αρχίσει να βαριέμαι
Πρέπει λοιπόν να εκφράζομαι, να είμαι μέσα σε όλα αυτά, να αγαπώ πράγματα που δέν καταλαβαίνω, να αγαπώ άπόψεις ξενόφερτες φορεμένες κακόγουστα και να καταριέμαι την ελληνική "παράδοση" με ότι συνεπάγεται. Άν δέ χορέψω και κανα πεντοζάλι θα πρέπει να φορέσω κουκούλα.
Μου είπαν πως όλα αυτά με κάνουν εμπνευσμένο καλλιτέχνη, καλλιεργημένο πολίτη, , οικολόγο και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νούς του ταλαίπωρου "ευαίσθητου". Επίσης μου προσδίδουν στύλ και φινέτσα σύγχρονης κουλτουριάρας.
Ταυτόχρονα όλα αυτά φέρνουν έναν αέρα κοινωνικής άνεσης και ανακούφισης ίσως και ικανοποίησης πως εγώ το χρέος μου το έκανα. Έίμαι πλέον άνθρωπος με συνείδηση, με κατανόηση και ώ του θαύματος ,με αγάπη για τον συνάνθρωπο μου .
...Η "ιδεολογία της ευαισθησίας" Απο τα λίγα που ξέρω , σαρκαστικά θα αναφέρω κι ας μισηθώ ,πως, αναπτύχθηκε ταυτόχρονα με την ιδεολόγια του ψευτοαναρχισμού την δεκαετία του 60. Συνδιάστηκε δε με πολύ μακριές φούστες αξύριστη μασχάλη και τσιγαριλίκη στην ακραία εκδοχή της . Μετεξελίχθηκε σε συνδικαλισμό του κ...την δεκαετία του 80 για να καταλήξει σε συναισθηματικό συνδικαλισμό γκόμενων και συντακτριών του nitro.
Είναι πασπαλυσμένη δε , με λίγο απο γυναικεία απελευθέρωση και με πολύ απο άρλεκιν σοβιετικών αποχρώσεων.
Η θάλασσα δέ ώς στοιχείο ...είναι στα top 10. Την χρησιμοποιούν συνεχώς. Άν μιλούσε, και άκουγε, θα μας έπνιγε.Μεγαλωμένη στο νησί και έχοντας όλες τις μυρωδιές θάλασσας φέρνω στο νού μου ανθρώπους που έζησαν και ζούν απο αυτήν ...Δέν την αγνάντευσαν ποτέ αυτήν την υγρή μάγισσα αλλά την μαστίγωσαν και προσευχήθηκαν,σκέφτομαι πως... δέν είχαν ποτέ τον "χρόνο" να πασαλύψουν την ψυχή τους με ιδεολογίες περί αισθήσεων και θεωρούσαν πως όλα αυτά είναι απλώς περιττά άν όχι φρούδες σκέψεις ευκατάστατων αστών.
Ίσως και να μήν πρέπει να θυμώνω...μάλλον αυστηρά μίλώ...μπορεί και να με βοηθούν να καταλαβαίνω την μοναξία αυτών των νέων ιδεολόγων και να μπορώ να κάνω κάτι γι αυτήν ή με αυτήν

(μία ερώτηση ήταν σε μένα)

8 σχόλια:

tovenito είπε...

το τελικά με αγαπάς; αυτή ήταν η δική σου ερώτηση ε;

οι ταμπέλες ποτέ δεν με εξέφραζαν απόλυτα. αν και σε ορισμένες περιπτώσεις βοηθούν στο να συνενεούμαστε καλύτερα.

ό,τι νιώθεις καλό είναι

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Μη χολοσκάς! Χόρεψε τον πεντοζάλι σου, ρίξε κι ένα Μαλεβιζιώτη! Κι άσ τους άλλους να προσπαθούν να καλύψουν τα κενά, την ημιμάθεια και τη γυφτοκουλτούρα τους των ευρωλιγούρηδων στα trendy, στα in και στα vintage.

Εγώ πάντως, φέτος στη Σούγια, έριξα έναν διονυσιακό πεντοζάλι σ' ένα αυτοσχέδιο πάρτυ στα μισά του δρόμου, μπροστά από την ασφυκτικά γεμάτη ταβέρνα που τραγούδαγε ο Ψαραντώνης, που κανένας απ΄όλους αυτούς θα μπορέσουν να νιώσουν ποτέ... έχω και ντοκουμέντα...

faraona είπε...

Τωρα δηλαδη εγω που οταν ολες φορουσαν φουστα τσιγγανικη και καπνιζαν τσιγαριλικια ,φορουσα ταγιερακια και καπνιζα πουρακια ημουν καλα γιατρε μου?Χαχαχα!!
Φιλια πολλα και μια μεγαλη καλημερα γεματη ανθρωπια κι ευαισθησια και θαλασσινους ρευμασμους ...κι αλλα πολλαααα χαχαχααα!!!Καλα μη βαρας φευγω.

Theoprovlitos είπε...

Σε ευχαριστω πολύ που με εκφραζεις απόλυτα και καλύπτεις και την δική μου λεκτική ανεπάρκεια. Ή μαλλον που ξαναλές τα ίδια πράγματα σε άλλη γλώσσα.

Και ένα ρητορικό ερώτημα να πλανάται: Έχεις αντιληφθεί πως συχνά-πυκνά τα "άτομα με ευαισθησίες" απλά δεν εξωτερικεύουν τον συγκαλυμμένο εγωκεντρισμό τους εν αντιθέσει με τα εξωστρεφή τον κάνουν άμεσα φανερο; Καποιες φορες που προσπαθησα να προσεγγίσω μοναχικά τέτοια άτομα, σύντομα αντιλήφθηκα πως αυτη η υπερευαίσθητη ενασχόληση με το άτομο τους ήταν αφάνταστα κουραστική.

ΑΝΑΣΑ είπε...

η ανταπόκριση μου είναι καθυστερημένη αλλά εδώ είμαι και διαβάζω. Καμμιά φορά θέλω περισσότερο χρόνο...

toneve καλό είναι να ...νιώθεις. Θα συμφωνήσω...
λυτρωτικό ...όμορφο

ΑΝΑΣΑ είπε...

"Παράξενε" ελκυστή, κράτα τα ντοκουμέντα...σπανίζουν όσο περνάει ο καιρός και σιγά σιγά πέρνουν αξία ανεκτίμητη ...εχουμε κοινά χαρτιά στο συρτάρι μας

ΑΝΑΣΑ είπε...

φαραόνα μου δέν βαράμε εδώ μόνο γελάμε

ΑΝΑΣΑ είπε...

theoprovlite
χαίρομαι για το "αντάμωμα"