14 Μαΐ 2008
Ο έρωντας
Είναι και αυτή μιά μέρα σαν τις άλλες, μόνο που σήμερα θα πρέπει να πετάξω λίγο πιό ψηλά.Εκεί όπου φυτρώνει ο έρωντας, ανάμεσα στην σχισμή στις δυό πέτρες του βουνού. Κάπου εκεί φύεται με δυσκολία, αλλά αντέχει. Βαθιά τα μέλη του, τα'χει ποτίσει η βροχή και ο αέρας εδώ και καιρό. Φτάνω ψηλά σιμά του. Για λίγο θα πιώ και ύστερα θα φύγω. Μόνο λίγη συντροφιά θα δώσω, τίποτα περισσότερο. Μα στέκομαι και γλυκά ένα φιλί στα φύλλα του αφήνω και ξαναπετώ. Σκέφτομαι μήν τον κακοκαρδίσω άν λίγο απο το άρωμα του κλέψω. Σκέφτομαι πάλι, πως είναι μόνος και πως εγώ τύχη θεού στο σπίτι και στο σώμα μου κατέχω. Να απλώσω, να τεντώσω, να γεμίσω.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
19 σχόλια:
...και να πετάξω ακόμα λίγο πιο ψηλά. την άλλη μέρα σαν τις άλλες.
καλημέρα!
φυσικά και θα πετάξεις ξανά
γειά χαρά b/a/s/n/i/a
" Φτάνω ψηλά σιμά του. Για λίγο θα πιώ και ύστερα θα φύγω. Μόνο λίγη συντροφιά θα δώσω, τίποτα περισσότερο."
ανάσα :-)
Είναι εύκολο να φύγεις; Ο έρωτας όταν βρει παρέα, γίνεται η ψηλότερη κορυφή που δεν έχει μοναξιά.
Καλό απόγευμα
:-)
Γειά χαρά vasia.
Στον "έρωτα" ναί μπορείς να το πείς ..ίσως
Βρε δε αφήνουμε τις μελισσούλες και τους "έρωντες" λέω γω και να κατέβουμε σε κανα μήνα στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης να το ... μπουμπουνίξουμε;
Να απλώσεις, να τεντώσεις, να γεμίσεις...!
askardamisti κάτι ξέρεις εσύ
γεία σου αμάλθεια
Ο ερωντας και ο θάνατος
ίδια σπαθιά κρατούνε
κι οι δυο με τρόπο πονηρό
και ύπουλο χτυπούνε
την καλημέρα μου
Μύρισε η άνοιξη βλέπω και οι αισθήσεις άνοιξαν τα πατζούρια...
Καλημέρα
περίπλουσ γειά και χαρά
ωραίο το άσμα
sourial λές?
όπως σε βλεπω και με βλέπεις.......
"εγώ τύχη θεού στο σπίτι και στο σώμα μου κατέχω"
..πολύ όμορφο..
Οντως όλοι κατέχουμε τύχη θεού, πρέπει να νιώθουμε ευγνόμωνες καθημερινά γι αυτό..
Ανασούλα, δεν ξέρω αν είναι του επιπέδου σου ... αλλά σε άβαλα στο "χαρέμι"! χεχε
ασκαρδαμυκτί
κάτσε μια στιγμή να σκεφτώ το επίπεδο μου...
Συμφωνώ με τους προλαλίσαντες...είμαι καλυμένος...
Ο έρωτας...
Το θαύμα του έρωτα είναι πως συμπτύσσει τον κόσμο γύρω από το πλάσμα που σε μαγεύει...
Η φρίκη του έρωτα είναι πως συμπτύσσει τον κόσμο γύρω από το πλάσμα που σε αλυσοδένει...
("Οι κλέφτες της ομορφιάς", Πασκάλ Μπρυκνέρ)
περίπλους thanks
ωραίος ο θείος Μπρίκνερ
Kαι διαβάζονατς το πάλι, ανάσα, σκέφτομαι ότι αν δεν υπήρχε ο έρωτας, θα είχα περπατήσει μόνο στη γη.
:-)
Καλό βράδυ
vasia γειά και χαρά
...σε ακούω
Δημοσίευση σχολίου