Μας κόψαν απόψε το φώς

Οι δύο όψεις μιας ιστορίας

Ιστορία 1η : Αθήνα- κέντρο, κίνηση, ζέστη. Ο Θ γυρίζει στο διαμέρισμα του στο Κολωνάκι μετά απο μία εξοντωτική μέρα στην δουλειά. Είναι κιόλας 7 η ώρα, πεινασμένος, κουρασμένος βγάζει τα ρούχα του , ανοίγει τον θερμοσίφωνα , φτιάχνει έναν ζεστό καφέ και ετοιμάζει ένα πρόχειρο φαγητό με ότι υπάρχει στο ψυγείο. Ανοίγει την τηλεόραση, βγάζει τα παππούτσια του και βυθίζεται στον καναπέ του. Χαζεύει τυχαία ότι υπάρχει στην τηλεόραση, γυρνώντας τα κανάλια .Σαπουνόπερες, δελτία ειδήσεων, ντοκιμαντέρ, αδιάφορες μουσικές εκπομπές, φλύαρες συζητήσεις, φασαρία. Ένας μικρός διακριτικός ήχος ακούγεται και το σπίτι βυθίζεται στο σκοτάδι. Απο τον δρόμο ακούγονται οι συναγερμοί των εμπορικών καταστημάτων, κόρνες αυτοκινήτων. Πηγαίνει στον ηλεκτρολογικό πίνακα και ανακαλύπτει πώς δέν έχει πέσει καμμία ασφάλεια. Βγαίνει στο μικρό μπαλκονάκι του και βλέπει ότι η πόλη έχει βυθιστεί στο σκοτάδι. Ψάχνει στα ντουλάπια της κουζίνας και βρίσκει 2-3 κεριά που είχε αφήσει η Ηρώ ένα βράδυ...τότε. Αναπτήρα είχε μέσα στα τσιγάρα του. Τα τοποθετεί σε διάσπαρτα μέρη του σπιτιού και κάθετε πάλι στον καναπέ. Κοιτάει γύρω του το δωμάτιο. Ακούει την βρύση απο το μπάνιο να στάζει ρυθμικά, τα μπατζούρια να τρίζουν. Το σπίτι είναι διαφορετικό, οι σκιές των κεριών σχηματίζουν όμορφα σχέδια στους τοίχους και το ελαφρό αεράκι που έρχεται απο το μπαλκόνι παίζει παρέα με τις μικρές φλόγες παράξενες συνθέσεις εικόνας και ήχου. Ψάχνει στο συρτάρι του γραφείου το ραδιόφωνο που είχε μαζί του στην Αλόνησσο το προηγούμενο καλοκαίρι -είχε καλές αλκαλικές μπαταρίες-θα κρατάνε ακόμη. Πατάει το on και γυρίζει σιγά σιγά τους σταθμούς στα fm , κάνοντας στάση στο δεύτερο πρόγραμμα -μία λεπτή ήσυχη μελωδία με παλιές μνήμες- επιλογή κάποιου παλιού γνώριμου ραδιοφωνικού παραγωγού που είχε χρόνια ν΄ακούσει. Χαμογελάει...Και τώρα;...Η Ηρώ...Που να είναι;...το φοβάται το σκοτάδι...τί να κάνει;...Βρίσκει το τηλέφωνο της στο κινητό.-Ηρώ;είσαι μόνη;Τί κάνεις;..έλα απο δώ να καθίσουμε. Θα ακούσουμε μουσική, θα πιούμε κάτι, θα μιλήσουμε,... θα σε περιμένω κάτω στον δρόμο...μήν κάθεσαι μόνη σου στα σκοτεινά...(Ιστορία 2η- συνεχίζετε)