Κι άν γεννήθηκες κάποια στιγμή
Μιάν άλλη που δέν θα υπάρχω
Μή φοβηθείς
Και θα με βρείς είτε σαν άστρο
όταν μονάχος περπατάς στην παγωμένη νύχτα
Είτε στο βλέμμα ενός παιδιού που θα σε προσπεράσει
Είτε σαν φλόγα ενός κεριού που θα κρατάς
Διαβαίνοντας το σκοτεινό το δάσος
Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ'άστρα
Μαζεύοντ΄όλοι οι ποιητές
Καί οι εραστές καπνίζουν σιωπηλοί πράσσινα φύλλα
Μασάν χρυσόσκονη πηδάνε τα ποτάμια
Και περιμένουν
Να λιγωθούν οι αστερισμοί και να λιγοθυμήσουν
Να πέσουν μές στον ύπνο σου
Να γίνουν αναστεναγμός στην άκρη των χειλιών σου
Να σε ξυπνήσουν και να δείς απ το παράθυρό σου
Το πρόσωπο μου φωτεινό
Να σχηματίζει αστερισμό
Να σου χαμογελάει
Και να σου ψιθυρίζει
Καλή νύχτα
Μάνος Χατζηδάκις
Μυθολογία και Μυθολογία Δεύτερη
Painting Ralph Manning
