Απο άλλους τόπους

Θα τα πούμε απο άλλους...τόπους σύντομα
Με αλάτι και νερό
ζεστό ψωμί, ρακί και μέλι
κοντά στα γονικά
τα γνώριμα
τ'αγαπημένα

...

Το τριήμερο της πατούσας

Αυτό το τριήμερο θα μείνω στην πόλη . Σάββατο, Κυριακή, Δευτέρα του Αγίου Πεύματος. Το Τριήμερο του αστού, του Αθηναίου. Κόποι, και βασανισμοί εκατομμυρίων συζύγων και τέκνων αυτών για το πού θα βρέξουν τις πατούσες τους. Για το πού αυτές οι πατούσες θα πατήσουν και άλλες πατούσες και όλοι μαζί θα βρίσουν, θα τεντώσουν, θα διεκδικήσουν. Εκατοντάδες πεντικιουρίστ την τελευταία εβδομάδα τρίβαν και ξανατρίβαν με ζήλο της σκασμένες φτέρνες των δικαιούχων και όλοι μαζί κουτρουβαλώντας στην καυτή άσφαλτο, θα σπρώξουν, θα ουρλιάξουν, θα φωνάξουν γιατί και αυτοί έχουν δικαιώματα. Και το δικαίωμα είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Το δικαίωμα της ξαπλώστρας δέ το ισχυρότερο όλων. Η θέση στον ήλιο στοιχίζει και σε τρείς ημέρες τα χιλιόμετρα ή τα ναυτικά μίλια δέν πρέπει να είναι πολλά . Ο προορισμός πρέπει να είναι σύντομος και ο οδηγός αποφασιστικός, δυναμικός, γρήγορος, μεθοδικός. Με λίγα λόγια αρχηγός σκληρών συνθηκών με κεφάλι πέτρινο και δέρμα φιδιού. Πλούσιος σε ιδέες και μικροκομπίνες...όχι, όχι, δέν εννοώ τίποτα κακό. Απλά θα τρέξει λίγο να φάει καμμιά καρέκλα, θα σπρώξει κανέναν συνπατριώτη του, για να φάει πιό γρήγορα, το πολύ πολύ να θάψει πέντε-έξι γόπες στην παραλία, ε! και τί έγινε, "θα τα τραβήξει η θάλασσα μωρέ, σάμπως τί ...οι δήμοι τί κάνουν? άς έχουν και αυτοί προσωπικό στις παραλίες να καθαρίζουν, ...τί κράτος είμαστε! Εδώ κάναμε τους ολυμπιακούς και όλοι τρίβανε τα μάτια τους, μια παραλία δέν μπορούν να καθαρίσουν!" ...

Εγω συμπάσχω με τους εν λόγω κουρασμένους εργαζόμενους με την κουρασμένη τσέπη και τις λουστραρισμένες φτέρνες αλλά όχι...!! θα αφήσω τις πατούσες μου εδώ-στο πλακόστρωτο του Θησείου, παρέα με μερικές σελίδες απο κάποιον ξεχασμένο παρατηρητή και θα ξεμυτίσω κάποια άλλη μέρα, γιά κάμποσο καιρό...κρυφά, ήσυχα, αναίτια... Και μάλλον δέν θα είμαι μόνη ...