Η eurovision δέν ταιριάζει με τη θάλασσα

Ήταν καλοκαίρι του 2002. Αύγουστος. Επέστρεφα με μία αγαπημένη παρέα απο το νησί , κουβαλώντας μέσα μου όλες τις μυρωδιές και τις εικόνες μιας γιορτής. Η Ελλάδα γιόρταζε την Παναγία και όλοι φορούσαν τις αγκαλιές και τα χαμόγελά τους. Μυρωδιές απο κάπαρη, γλυκό του κουταλιού και σπιτικό κόκκινο κρασί. Όλα μαζί μπερδέυονταν ερωτικά , νοσταλγικά ...Η ματιά μου, στο πέλαγος που άφηνα πίσω μου , παρέα με μιά χούφτα γλάρους που τραγουδούσαν μαζί με τα κύμματα .

Και εκεί στην πρύμη, την είδα. Ολοζώντανη. Πληθωρική και αγέρωχη.

Την φωνή της νιότης μου. Στο χέρι της ένα τσιγάρο και ένα φλιτζάνι καφέ.

Το σώμα της στηριζότανε στα κάγκελα , κοιτούσε το νησί και σιγοτραγουδούσε έναν παλιό σκοπό. Η πιό πολυταξιδεμένη φωνή της Ελλάδας.

Σκοποί και νότες ήρθαν στο μυαλό μου, μπλέχτηκαν με την θάλασσα και έγιναν ένα σύνολο με μαέστρο εμένα . Τα χείλη μου , δίχως να ξέρω πως, παρασύρθηκαν στους στίχους της Λίνας , που μαζί χάρισαν πολλά ..."Μα εγώ μιλάω για δύναμη,της ελπίδας ισοδύναμη, και γυρνάω στην αθωότητα,την παλιά μου την ταυτότητα....".

Και τώρα, εδώ. Στην πόλη, μετά απο επτά καλοκαίρια, αναζητώ στίχους και νότες . Όχι αυτές της ευρωπαϊκής παράτας , με τα στράς και τους ακροβάτες αλλά τις μουσικές που θα έρθουν μαζί μου στο νησί ...γιατί..." εμένα με συμφέρει δωμάτια που κοιτάνε τον Αύγουστο ..."

Όνειρα

Chagall's Dream

(Above the town)

-----------------------------------------------------------------------------

My dream

Το δικό σου; Το θυμάσαι ;

Εγώ το πρωί κατάφερα να κλέψω λίγους κόκκους άμμου και να στολίσω το παράθυρό μου , μα θέλησα να δώ και γώ την πόλη απο ψηλά

Τα μάτια μου όμως κλείσανε γιατί αέρας σήκωσε την σκόνη

κι αλμίρα πότισε την κόρη των ματιών μου

Ο έρωντας

Είναι και αυτή μιά μέρα σαν τις άλλες, μόνο που σήμερα θα πρέπει να πετάξω λίγο πιό ψηλά.Εκεί όπου φυτρώνει ο έρωντας, ανάμεσα στην σχισμή στις δυό πέτρες του βουνού. Κάπου εκεί φύεται με δυσκολία, αλλά αντέχει. Βαθιά τα μέλη του, τα'χει ποτίσει η βροχή και ο αέρας εδώ και καιρό. Φτάνω ψηλά σιμά του. Για λίγο θα πιώ και ύστερα θα φύγω. Μόνο λίγη συντροφιά θα δώσω, τίποτα περισσότερο. Μα στέκομαι και γλυκά ένα φιλί στα φύλλα του αφήνω και ξαναπετώ. Σκέφτομαι μήν τον κακοκαρδίσω άν λίγο απο το άρωμα του κλέψω. Σκέφτομαι πάλι, πως είναι μόνος και πως εγώ τύχη θεού στο σπίτι και στο σώμα μου κατέχω. Να απλώσω, να τεντώσω, να γεμίσω.

Η δική μου Burma

Είναι και κάποιοι λαοί που δοκιμάζονται . Λαοί περήφανοι, ταπεινοί με καθαρά μάτια .

Ταξίδεψα στην Βιρμανία το 2000. Συνήθως δέν μιλάω για τα ταξίδια μου, ούτε διαδικτυακά, και σε φίλους ακόμα σχεδόν σπάνια..Αυτήν την φορά όμως θέλω να πώ το κάτι μου...

Τότε...οκτώ χρόνια πρίν, με μιά ταξιδιάρα παρέα και δίχως πολύ σκέψη, αλλά σαν πλάκα πετάξαμε με Thai airways απο την Μπανγκόγκ της Ταίλάνδης, με φθηνά εισητήρια προσφοράς , στην Jangoon , την πρωτεύουσα και που για πλάκα πάλι φτάσαμε έως το Mandalay στο πιό ψηλό σημείο του χάρτη εκεί που η ελονοσία θερίζει και σκοτώνει τα παιδιά σαν τις μύγες. Και που εμείς κάναμε εμβόλια απο την Αθήνα, αυτοί όμως δέν δικαιούνται, πρέπει να πληρώσουν...

Μία χώρα πανέμορφη!! Με ιστορία και πολιτισμό. Ένας λαός καθαρός ψυχή τε και σώματι. Και έχω λόγω που λέω ψυχή τε και σώματι . Πιστεύουν στον θεό τους με αυταπάρνηση, ταπεινά και αυτό τους κρατάει καθαρούς και δυνατούς μπροστά στους δυνάστες τους. Καθαρός λαός στο σώμα, με τα πιό υπέροχα μαλλιά που έχω δεί ποτέ σε γυναίκες, γυναίκες που δέν έχουν σαμπουάν αλλά που κάθε πρωί καθαρίζουν τα μαλλιά τους στα ποτάμια και στις λίμνες ψηλά στην Inle lake, με φύκια και σαπούνια φυσικά . Προστατεύοντας το πρόσωπο τους με tanaca , αυτό το φυσικό αντιλιακό που δέν είναι τίποτα άλλο απο ένα μαλακό ορυκτό κίτρινο σαν το χρώμα του τίφου.

Την βίζα την αποκτήσαμε όχι δύσκολα αφού πληρώσαμε αδρά σε σχέση με την αξία του νομίσματος , τους υπευθύνους της πρεσβείας στην Ταϊλάνδη και που συνεχίσαμε να πληρώνουμε όπου συνατούσαμε αστυνομικό, υπάλληλο τράπεζας ή ακόμα και ενστολο εντεταλμένο της χούντας .

Οι Βιρμανοί ζούν σε μια δική τους φυλακή και η φετινή εξέγερση για εμάς τους δυτικούς φαντάζει κάτι συνηθισμένο , αλλά αυτό που έκαναν οι άνθρωποι που εγώ συνάντησα είναι ότι πιο επαναστατικό , ότι πιο ηρωικό έχω ακούσει ! Μου θύμισε την Μάχη της Κρήτης, ή την Έξοδο του Μεσολλογγίου. Και μόνο με κάτι απο αυτά μπορεί να συγκριθεί. Χρόνια και χρόνια κυβερνήσεις, το ίδιο το ΝΑΤΟ την χούντα στην Βιρμανία δέν μπορεί να την κουνήσει. Η χώρα που εγώ γνώρισα , στις συνθήκες στις οποίες ζούν είτε οι βουδιστές μοναχοί , είτε ο χωριάτης, είτε ο κάτοικος του Mandalay, της Jangoon ή της Bagan , είναι τιμή τους και μόνο που προσπάθησαν να αντισταθούν ...κάποια στιγμή θα τα καταφέρουν .

Τώρα δοκιμάζονται και πάλι ...πολύ σκληρά...πρέπει η σκέψη των λαών να είναι μαζί τους. Η χουντικοί στρατιωτικοί μονάρχες που τους κυβερνούν δέν δέχονται ούτε κάν βοήθεια απο την Ευρώπη, μέχρι χθές τουλάχιστον , θα δούμε... Μια ματιά στο διαδίκτυο και θα δείτε τις εικόνες που εγώ δέν θέλω να δημοσιέυσω ...απο γούστο και μόνο, δέν χρειάζεται.

καληνύχτα

Συμβαίνει τώρα

Ύπνε μου πάρε το παιδί
να μου το σεργιανίσεις
στα ρόδα των περιβολιών
στα κρύα νερά της βρύσης .
Πάρε και δείξε το να βρει,
τον παλατιών τη στράτα,
που ναι του Ρήγα οι θησαυροί,
με τα Κωνσταντινάτα.
Και χάρισε του τα κλειδιά,
να ανοίξει να τα πάρει,
μαργαριτάρι ατρύπητο

σπυρί μαργαριτάρι

(νανούρισμα)

(Τα Ηνωμένα Έθνη υπολογίζουν ότι 150 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως κοιμούνται στους δρόμους. Ο αριθμός αυξάνεται .)

Συνέβη την άνοιξη του 2008

Κάπου θα είναι αυτή η μαγική πόλη